Sanne & Sevilla

Een blog die beschrijft hoe ik (Sanne) de Pura Raza Espagnola merrie Sevilla (alias Pluis) opleid volgens de akademische rijstijl. We beginnen bij nul en wie weet waar we eindigen: "de weg is belangrijker dan het doel".

Thursday, February 05, 2009


De reis naar een nieuw leven

Waar ga ik nou heen, moet ik er hier uit?


Hmmm, er zijn nog meer paarden op de wereld!
Maar die zijn helemaal niet grijs?


Een week later kwam ik terug, samen met mijn instructrice Marion (http://www.edelester.nl) om haar nog eens goed te bekijken. We hadden de trailer meegenomen, zodat ze eventueel meteen meekon, want de Lutte (http://www.andalusiers.nl/) is best een eind rijden. Ook hadden we afgesproken met de veearts om haar klinisch te laten keuren. Toen we aankwamen lag ze met haar zusjes nog te slapen in de wei. Er hing een mooie mist over het weiland. Ik stapte over het hek en een beetje wijfelend kwam ze me goedemorgen zetten. Eventjes leidde ik haar een paar stappen aan het halster en ze liep braaf mee. Even later kwam de Gerrit met de veearts. We wilden de paarden een kleine paddock inlokken met brok en dan Sevilla van de rest scheiden. Maar Sevilla had meteen al door dat alles vandaag om haar draaide. Haar zusjes liepen braaf de paddock in, maar hoe aanlokkelijk de brokjes haar ook in de oren klonken. Sevil bleef mooi in het grote weiland. Drie kwartier later en 80 rondjes verheven draf en rengalop stond ze dan eindelijk trillend en bevend in de paddock. Mij was duidelijk dat ze een slimme en trotse merrie is en dat ze prachtige gangen heeft. Van de keuring kwam niet veel terecht. Maar we besloten haar nu toch maar meteen op de trailer te zetten, zodat ze een maand op proef kon komen. Sevilla liep, nu toch al overdonderd, vrij snel de trailer op en begon gefrustreerd van haar appeltjes te eten. We pakten nog snel een kopje achterhoekse koffie en begonnen toen aan de anderhalf uur durende reis naar Wageningen. In de trailer was het verassend stil. Onderweg zijn we toch maar even gestopt om te kijken of alles nog goed was. Twee verbouwereerde ogen staarden me aan. Eenmaal op stal aangekomen, mocht Sevilla uit de trailer. Iets wat ze eerst even niet snapte en durfde: Het is ook best eng om achteruit het onbekende in te stappen. Ze was erg opgelucht toen ze andere paarden zag en ze hinnikte alsof ze een hengst was. We besloten haar in een kleine paddock om bij te komen van de reis. Ze was immers niet gewend in een box te staan.

1 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home