Mijn paard - Mijn leraar

De laatste maanden begin ik me te realiseren en te waarderen dat ik een top-paard heb gekocht 3 jaar geleden. Een paard dat helemaal bij de klassieke manier van van rijden past en toen ik haar kocht was het nog niet eens mijn manier van rijden. Het is een paard dat alles al kan, een echte professor, ook al was ze toen ik haar kocht nog maar vijf jaar oud. Het moest alleen nog groeien. Als ik op haar rij en ik luister naar haar signalen, samen met alles wat ik geleerd en gezien heb, dan komen er vanzelf antwoorden. Door haar supergoede bouw en karakter, dat ze van haar voorvaderen meegekregen heeft, bied ze een oefening aan. Puur omdat het past bij de eeuwenoude hulpen die ik heb geleerd en die gebaseerd zijn op het berijden van haar voorvaderen. Laatst heb ik nog eens gekeken in haar stamboom en ze heeft eigenlijk onstellend goede Spaanse lijnen. Voor de kenners in de vijfde generatie zitten allemaal oude lijnen: yeguada militar (7x), romero benitez (3x)bocado (1x), miura (1x), escalera (1x) en domecq (1x), munoz-casillas (1x) and de sierra brava (1x).)

De laatste maanden zijn er zo veel oefeningen bij gekomen die al goed gaan, dat ik en Sevilla druk zijn onszelf bij te houden. En dus is het oppassen geblazen, want overbelasting ligt op de loer. Ik heb zelf jarenlang aan sportklimmen gedaan op hoog niveau en ik weet uit ervaring dat je op het moment dat je een nieuw niveau onder de knie hebt, je ook het kwetsbaarst bent. De reden is de combinatie van de kick van iets nieuws kunnen en je pezen die een jaar langer nodig hebben om de nieuwe belasting van je spieren aan te kunnen. Daarom is het belangrijk zeker een half jaar op je nieuwe niveau te blijven zitten, voor je doorstart naar een volgend niveau.

Dus toen vorige week sevillas achterbenen een beetje sloom op me overkwamen en ze wat minder enthousiast als anders naar me toe kwam heb ik haar een weekje vrij gegeven. Ik merk dat dat voor ons allebei echt moeilijk is, niet trainen, maar we hebben het vol gehouden. Dus toen ik haar gisteren weer uit de wei ging halen hadden we er allebei ontstellend veel zin in. Het rijden ging ook als vanouds. Ik probeer me te focussen op het verbeteren van de details, doe de basisgangen en zijgangen en probeer die te verbeteren. Dat lukt ook en, wow, dan word een basis oefening als schouder binnenwaarts of een gang of tempowisseling opeens machtig mooi! En Sevilla beleeft er ook zo veel plezier aan. Zodra ze weet wat er komt, bied ze het groots aan. Zo sprong ze gisteren aan in de verkeerde rechtergalop, waarna ik bij de volgende poging licht toucheerde achter mijn linker hak. Resultaat: Sevilla maakt een enorme luchtsprong en land in de linkergalop. Dan heb ik dus meteen een enorme smile op mijn gezicht!

De komende dagen ga ik goed nadenken over de trainingsopbouw voor de komende tijd, met daarin welke oefeningen ik mag doen, welke gangen, hoe veel rust, hoe vaak ik rij en het aantal en tijdsduur van de trainingen. En dan natuurijk ook gewoon luisteren naar sevilla...

Zadel en Hackamore

Ik heb Sevilla beleerd met een kaptoom en een barebackpad. Dat was een heerlijk vrij gevoel en het zorgde ervoor dat we ons langzaam ontwikkelden en overal goed de tijd voor namen. Ik wist dat als we ons verder ontwikkelden we op een gegeven moment toe zouden zijn aan een andere optoming. Nadat ik mijn vierde graad bij marion had behaald, was het moment zo'n beetje daar. Sevilla was klaar om meer te gaan draven en dat is toch niet echt prettig op een barebackpad...zeker niet in het bos. Aan de longe ging ze mooi in balans in alle gangen en langzaam....heel langzaam begint haar bovenlijn zich te ontwikkelen van hol naar bol. Eindelijk kon ze haar rug helemaal loslaten en haar hoofd laag brengen en haar hals lang maken zonder op de voorhand te vallen.

Dat alles heeft natuurlijk ook met mijn balans-ontwikkeling te maken. Hoe minder ik doe en hoe beter ik in balans zit hoe beter mijn paard loopt. Maar door de betere balans komen de hulpen opeens ook veel beter door. Elk signaal dat ik geef dat afwijkt van de balans levert een reactie op. Soms is het ook een tikje irritant, want Sevilla's reacties brengen mij ook weer uit balans...en dan zitten we in een vicieuze circel, is het heel moeilijk om dan samen weer in balans te komen en moet ik even stoppen en diep ademhalen zodat we elkaar weer terug vinden. Dat is ook de reden dat ik veel hetzelfde rij, zodat we allebei goed kunnen inprenten en weten wat er komt en niet de een links gaat en de ander rechts. En opnieuw heb ik een hoop tijd nodig, maar waar we nu zijn dat is al zo ver dat het niet erg is, want het gevoel dat de hulpen aankomen is geweldig gaaf. Opeens is er ook weer zo veel om op te focussen... nageven en buigen in stilstand, de figuren, gelijkmatige belasting van de achterbenen, de snelheid, de laterale balans (voor achter), de positie van het hoofd, de overgangen, de galop.... Alles moet smooth verlopen. Elke dag kom ik wel iets tegen om op te letten. Alles behalve saai dus.

De afgelopen maanden ben ik op zoek gegaan naar de juiste optoming voor Sevilla en mij. Eerst heb ik een combinatie van kandare en semikaptoom geprobeerd. Sevilla liep in een heel mooie houding, maar als ze de kandare in had keerde ze in zichzelf. Haar ogen stonden alsof ik haar plakband over haar mond had geplakt, verbouwereerd ongelukkig. Alles draaide om dat ding in haar mond. Veel mensen zouden zeggen, dat gaat wel over. Dat is een kwestie van wennen. Maar het voelde niet goed. En in de trainingen begon Sevilla ook opeens te kiezen-knarsen. Dat is iets dat ik al wel kende... voor mijn gevoel duid het op frustratie... a moeten doen, terwijl b aandacht van haar vraagt, maar dat moeten verbijten en je eigenlijk niet goed voelen bij a. Toen ik op een dag (na een week ofzo) de kandare in wilde doen en Sevilla haar mond stijf dichthield, was voor mij de boodschap duidelijk. Dit is niet onze optoming. De volgende dag zag ik dat Bent op facebook een foto had geplaatst van Cara met een hackamore. Ik ben dezelfde dag nog naar de winkel gegaan en heb er een gekocht. De volgende training deed ik de hackamore om. Toen ik haar na een paar rondjes vroeg na te geven begon Sevilla te knarsen... Ik stopte en gaf haar een paar brokjes om haar te laten voelen dat ze geen bit in had. Het knarsen ging over in smakken en is sindsdien niet meer terug gekomen. Sevilla heeft nu een mooie opgerichte houding. Ik hoor geen geknars meer en geen gerinkel en Sevilla is heel erg stil en licht en extravert blij. Ik heb ervoor gekozen de hackamore niet te combineren met de semikaptoom, omdat dat alleen maar gewicht toevoegd aan de optoming op de neus. Ik vind het een fijn idee dat als ik de teugels laat hangen ze eigenlijk compleet vrij is om haar hoofd. Ik vind sowieso dat de houding van het paard meer uit de zit en het been moet komen. Zolang je dat met de teugels fixt gaat het ergens anders in het lijf mis. Zoveel mogelijk los laten dus...ook als is dat niet makkelijk.

De andere zoektocht was het zadel. Ik wist al dat het lastig zou zijn om een zadel te vinden dat Sevilla en mij zou passen. Spaanse paarden hebben al een korte rug en dan heb ik ook nog een klein spaans paard, met een aflopende niet overbouwde achterhand. Grote kans dus dat ik een heel kort zadel nodig had dat niet naar achter glijd en dus goed in balans ligt. Ik had natuurlijk al twee jaar de tijd gehad om het internet af te struinen naar zadels en was uitgekomen bij trekkingsaddles. Ik had een zadel gezien dat me erg aansprak. De Startrekk Espaniola. Boomloos, klassiek, met een platte zit en gewoon qua model passend bij een spaans paard. Met kerst kwam marcel van trekkingsaddles zadels passen. Het bleek dat er maar een zadel was dat paste...de kleinste versie van de Espaniola (16 inch!). Ik heb hem vervolgens een week getest. Doordat hij boomloos is blijft de druk op het achterste deel van de rug beperkt en daarnaast paste ik precies in de platte zit. Een boomloos zadel geeft heel goed de beweging van je paard door. Het beweegt net zo goed mee als wanneer je op een barebackpad zit... Je zit alleen iets hoger, omdat de ruggengraat compleet vrij is en dat heb ik geweten. Die luttele 5 cm hoger resulteerden in een uitvergroting van mijn gewichtshulpen...poehee... Opeens moet ik nog stiller zitten. Maar het voordeel is dat je dus keihard afgestrafd word als je niet goed zit.... En dat bied weer perspectief...hoe gevoeliger hoe meer ruimte om te verfijnen. Na het testen kreeg Sevilla last van rode wormen en dus heb ik gewacht met bestellen tot ze weer aan de beterende hand was. Afgelopen vrijdag kreeg ik eindelijk mijn zadel. Alleen zakte het scheef en dat had ik met mijn barebackpad of het teszadel nooit. Kan natuurlijk liggen aan de scheefheid van je paard of je zit. Maar pas geleden had ik een boek gelezen over zadels en dus onderwierp ik het zadel aan een intensieve inspectie. Het viel me op dat het ene kussen 1 cm meer naar voren zat dat de andere. Tijd dus om Marcel te mailen. Het bleek dat dat niet helemaal de bedoeling was en dus heb ik ze rechtgeplakt (ze zitten met klitteband vast). Nu blijf het zadel mooi recht liggen, zelfs in de galop! Latijd kritsch blijvebn nadenken en leren dus! Het is nog even wennen met herbalanceren en ik smeer me rot om de singelstoten soepel te krijgen...maar uiteindelijk zullen we er heel veel plezier van hebben!

Jubileum Edele Ster

Op 2 juli bestond de edele ster 5 jaar. Sevilla en ik waren natuurlijk van de partij. Ik heb lesgegeven in loswerken en lange lijnen. Sevilla en ik samen gaven maar liefst drie korte demos, werken aan de hand, lange lijnen en rijden. Sevilla deed heel erg haar best. Ze was supergeconcentreerd in de nieuwe binnenbak, waar ze nog nooit was geweest en met al het publiek. Ze liep supermooi tijdens het rijden, ontspannen en geconcentreerd. Ik was zo trots op haar! Ze zette zichself in het middelpunt en stond ook de hele dag aandacht te trekken van alle mensen in de buurt van haar wei.

Een heel mooi moment was het weerzien met Rico Sevilla's oude paddockvriendje. Toen ik met Rico aan kwam lopen en haar riep werden Sevillas haar ogen groot en begon ze te hinniken en te drentelen. Hoewel we nog een wei door moesten met de fjorden van nifja trok Rico zich los en rende naar haar toe. Eenmaal herenigd waren de hele dag onafscheidelijk. Hieronder een foto-impressie van de lessen en demo's.

Aan het eind van de demo steeg ik af en haalde ik het in mijn hoofd samen naar het publiek te rennen. Pluis was er wel voor in! Vlak voor het publiek stopten we samen abrupt, wat een mooi eind applaus opleverde!

Het is mooi om te zien dat ik onbewust tijdens het lesgeven synchroon loop met het paard en de leerling. Dat is de basis van het grondwerk en inmiddels een automatisme. Op foto een lag de focus op de voorbenen omdat we vooraan het paard gepositioneerd waren, bij foto twee waren we bezig met het gelijk houden van het ritme van de achterbenen tijden het verruimen en verzamelen (je blijft in je hoofd even snel tellen).

Tijdens het rijden een mooie lengte buiging, veel lengte in het lijf en een mooie buiging in de schouderbinnenwaarts.

De galop wordt al steeds uitgebalanceerder en er komt zelfs al wat lengtebuiging tevoorschijn.

Voorwaarts neerwaarts in de draf tijdens het loswerken. De afgelopen maanden heb ik met longeren en loswerken gefocusd op het goed uitbalanceren van de laterale scheefheid. Dat betekent dat sevilla zich lang kan maken en haar hoofd laat zakken, terwijl de gewichtsverdeling tussen voor- en achter in balans blijft. Ze gaat dan dus niet meer versnellen. Dat gaat al erg goed, zelfs als ze haar hoofd helemaal naar de grond brengt blijft de stukkracht beperkt.

SPING-PLUIS

Het gaat weer beter met pluis...ze wordt dikker en dikker en mag ook alweer iets doen. Dus hebben we even een boompje gepakt. Zeer binnenkort meer over de vorderingen.

Amber (en haike) bedankt voor de foto!

Gewicht 7 April

Er is alweer anderhalve week voorbij en dus is het tijd om opnieuw foto's van Pluis te maken. De fgelopen week is ze een stuk opgevrolijkt en de gewichtstoename zet zich gestaag voort. Inmiddels ben ik begonnen met wat longeren omdat Sevilla ondanks de 15 uur die ze per dag in de wei loopt een beetje reclcitrant begon te worden. Dat betekend dat ze weer aan het werk wil. Dus ben ik voorzichting begonnen. Ze is een stuk voorwaartser en heeft niets van haar souplesse ingeleverd.

Gewichtstoename

Gelukkig is Sevilla na de wormenkuur de afgelopen week alweer wat aangekomen! Hieronder fotos van vorige week en gisteren:

vorige week

Gisteren

Vorige week

Gisteren

Vorige week

Gisteren

Komt een paard bij de dokter

De afgelopen twee maanden ging het niet zo lekker met Sevilla. Ze was gevoelig opde rug, viel af en was moe. Eerst heb ik haar rust gegeven op de rug door niet meer te rijden. Hoewel haar rug rechter werd en minder gevoelig, bleef ze afvallen en was ze met longeren en werken aan de hand nog steeds erg moe. Langzamerhand kreeg ik steeds sterker het gevoel dat er iets meer aan de hand was. Daarom maakte ik een afspraak bij de Lingehoeve voor een breed onderzoek. Ik wilde de rug laten controleren en de mest, bloed en urine laten controleren. Vantevoren schreef ik alle bijzonderheden van de afgelopen jaren op. Zodat ik de veearts een compleet beeld kon geven.

Voor jullie zal ik alles ook nog maar even op een rijtje zetten. Toen ik Sevilla kocht was ze 10 cm kleiner, minder bespierd en dunner dan haar 4 jarige zusjes. Toen ik haar op proef had was ze erg aan de diaree. Dat was natuurlijk niet zo gek, want ze kwam net van een 24 uurs-weideregime. Bij de keuring werd ze ontwormd en daarna elk half jaar. We gaven haar hooi in plaats van kuilgras en haalden haar van het krachtvoer af. Ze had in de winter wel last van water tussen het mesten in, maar de mest was wel ok. Ook moest ze rillen als ze nat regende, om dat te voorkomen kreeg ze een regendeken. Na de winter hielden de problemen op en kwam ze mooi op gewicht. Sevillas training begon en ze leerde een hoop, maar haar spieren ontwikkelden zich langzamer dan verwacht. Af en toe had sevilla buikpijn, was ze verkrampt of had ze een buikademhaling. Op haar dunne rug- en halsspieren kon ze me niet goed dragen en dus had ik geduld met rijden en trainden we lange tijd vanaf de grond. De winter begon en Sevilla kreeg weer hetzelfde problemen met haar darmen. Ik kwam er achter dat het hielp haar te laten grazen. Ik was blij dat het maart werd en sevilla weer de wei in ging. Ze werd dikker en glanste. We begonnen met rijden. In het najaar ging het erg goed. Ze liep eindelijk voorwaarts neerwaarts en ik kon meer gaan rijden en haar halsspier groeide snel. Maar met het einde van het weideseizoen begon het rillen en de diarre weer. Ik kon het niet langer aanzien en 1 december verhuiste ze naar een stal met jaarrond weidegang. Daar was ze veel relaxter, misschien zelfs een beetje te relaxt. De diaree ging over maar ze bleef wel rillen. Dus deed ik haar een winterdeken op. In de training werd ze steed sterker. Ze kreeg eindelijk een mooie hals. Maar in januarie ging het bergaf. Sevillas rug werd steeds holler haar ruggengraat werd zichtbaarder, haar vacht werd dof en ze viel af en ze wilde niet doorlopen. De met moeite getrainde spieren smolten net zo hard weg als de sneeuw in het weiland. Ik stopte met rijden, haalde haar deken weg en de rug werd rechter en minder gevoelig. Maar Sevilla bleef moe en ze bleef afvallen.

Dit was twee weken geleden de stand van zake. Ik piekerde me suf. Lag het aan de nieuwe stal, het weideregime, het kuilgras, het krachtvoer, het vele rijden, mijn zit, de barebackpad, de deken, of was ze misschien uitgegelden in de wei? Of was er iets anders aan de hand? uiteindelijk besloot ik dat de maat vol was en dat ik haar helemaal wilde laten nakijken om er achter te komen wat er nu echt mis was. Want zonder goede diagnose kun je wel van alles veranderen, maar het kan zowel goed als kwaad doen.

Het eerste wat we deden was mest inleveren. Toen moesten we een uur wachten. Pluis deed erg haar best om braaf te zijn, ook al was ze erg zenuwachtig en haar bewegingen verraadden dat ze af en toe even stoom af moest blazen. Dan maakte ze een woeste hoofdbeweging, duwde haar hoofd gefrustreerd tegen me aan of trok extra hard het hooi uit het het hooinet. En als ik even weg moest of de boxdeur dicht moest begon ze te hinniken en de weven. Dus bleven marion en ik gezellig bij haar met de boxdeur open. Eindelijk kwam de veearts. Na alles te hebben gehoord vertelde hij dat de mest had uitgewezen dat ze bloedwormen had. Op basis van mijn verhaal, lijkt het erop dat ze die bloedwormen al jaren heeft. Bloedwormen kapselen zich in de darmwand en daardoor helpen gewone ontwormingsmiddelen daar niet tegen. De wormenkuur die ik gebruikte doodde wel de losse wormen in de darmen maar niet de ingekapselde. Die ingekapselde wormpjes komen een paar maanden na het ontwormen en het weideseizoen massaal uit en daardoor hebben paarden met bloedwormen het in de winter heel erg moeilijk en zijn dan vaak mager en aan de diarree. Ik dacht ondertussen dat Sevilla geen wormen kon hebben omdat ik haar braaf ontwormde met ivermectine en dat haar darmproblemen niet van de wormen konden komen. En eigenlijk heeft niemand daaraan gedacht, zelfs de veeartsen die eerder kwamen en ik ernaar vroeg hebben zoiets niet bedacht.

We hebben sevilla gewogen en ze was maar 344 kg. Thuis heb ik haar ontwormd. Over 3 weken krijgt ze dan weer een mestonderzoek. Over zes weken volgt de volgende wormenkuur etc. Ondertussen gaan we ook kijken of ze zand in de mest heeft en krijgt ze een half jaar vakantie om aan te sterken. Want ontwormen vergt ook weer een hoop van haar darmen. Hopelijk hebben de wormen niet te veel schade aangericht en zijn haar darmen straks weer in staat haar voedsel goed op te nemen, maar dat is niet helemaal zeker. De tijd zal het leren. Ondertussen ben ik blij met de band die ik met pluis heb, want die is onverwoestbaar! Dat heeft onze reis vandaar weer bevestigd. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik dit nu weet. Hopelijk ben ik weer een stapje dichter bij een sterk en gezond paard.

Je moet natuurlijk wel even je haar goed doen voor de dokter

En ook nog even op de weegschaal!

Zo zien bloedwormen er uit in de mest. HEEEEEEL kleine rot-wormpjes dus!