Stinktenen

Eindelijk plaatjes van de vakantie! Pluis ziet mijn blote tenen niet zo vaak en dus moesten die even uitgecheckt worden. Meestal wil ze dan ook even proeven en daar had ik niet zo'n zin in... Maar gelukkig stonken ze erg genoeg dat ze dat uit haar hoofd liet....

Ontwikkelling achterhand
Sinds ik Sevilla heb heb ik een aantal keren een foto gemaakt van de achterhand. Nu eens allemaal op een rijtje om te zien hoe ze zich ontwikkeld.

September 2008 voor ik haar ophaalde, ze was toen mooi op gewicht maar nog erg onbespierd, vooral tussen knie en spronggewicht heeft ze spillpootjes Oktober 2008 Na de verhuizing viel ze erg af en was er even geen bespiering en geen vet.

December 2008, middenstuk, zijkant billen nog weinig bespierd

Mei 2009, nog steeds weinig spieren rond de knie.

July 2010...mooi he? Je ziet de spieren liggen! wordt vervolgd!

Wordt ze al wit?

Tja, hoe snel zou mijn schimmeltje nou wit worden. Ik heb haar nu bijna 2 jaar en dit is het verschil tot nu toe? Wil iemand een gok doen wanneer ze helemaal wit is?

Toevoeging aan deze post op 28 juli 2010: Nu ik zo naar deze foto's van sevilla 1.5 jaar geleden en nu kijk valt me iets op. De blik in haar ogen, lees uitstraling, is zo enorm veranderd. Op de eerste foto kijkt ze nog jeugdig, verdrietig, beteuterd, nieuwschierig en onzeker. Op de tweede foto, straalt ze kracht, wijsheid en vertrouwen uit. Het is ongelofelijk hoe die omwenteling is gegaan. Een oud citaat zegt: "een jong paard is als een bloesem eenmaal vervlogen komt ze nooit meer terug." Ik ben me daar altijd heel erg van bewust geweest met Sevilla, want het is van oorsprong een heel mooi en puur paard. Het deed me zeer haar weg te slepen uit haar verrtrouwde omgeving. Ik zag wat het met haar deed en heb alles in het werk gesteld om de puurheid te bewaren en de bloesem uit te laten groeien tot fruit. En op deze foto's zie ik dat dat gelukt is. Er is niets aan schoonheid van dit paard afgegaan er is alleen maar bij gekomen. Dit is de grootste beloning die ze me kan geven. De laatste weken gaat het rijden erg goed. Ze heeft een enorme trots en uitstraling over zich. Ze ervaart haar eigen kracht nu ook in haar lijf. Dat is niet altijd makkelijk om te "handelen", het is spanning, maar geen negatieve spanning. Het is draagkracht en geen stuwkracht. Dus als ze spant gaat z dragen in plaats van wat ze eerder deed; haar rug en achterbenen wegdrukken. Als ze opgewonden raak, dan gaan we dus omhoog, richting piaffe en levade. Daar is ze nog helemaal niet aan toe en ik al helemaal niet. Maar ze wil het zo graag laten zien. Ze staat te trappelen van ongeduld om naar de bak te gaan en komt er nog weer 10 cm groter weer uit. Als ik voor de lol een galopje maak aan het einde laat ze een verzamelde school galopen zien en galopwissels zien op kommando. Het is prachtig. Maar let's ake it easy pluis, we hebben nog zo lang en de stap is al mooi zat...

Dit was toen ik haar net had

Dit is nu...