Komt een paard bij de dokter
De afgelopen twee maanden ging het niet zo lekker met Sevilla. Ze was gevoelig opde rug, viel af en was moe. Eerst heb ik haar rust gegeven op de rug door niet meer te rijden. Hoewel haar rug rechter werd en minder gevoelig, bleef ze afvallen en was ze met longeren en werken aan de hand nog steeds erg moe. Langzamerhand kreeg ik steeds sterker het gevoel dat er iets meer aan de hand was. Daarom maakte ik een afspraak bij de Lingehoeve voor een breed onderzoek. Ik wilde de rug laten controleren en de mest, bloed en urine laten controleren. Vantevoren schreef ik alle bijzonderheden van de afgelopen jaren op. Zodat ik de veearts een compleet beeld kon geven.
Voor jullie zal ik alles ook nog maar even op een rijtje zetten. Toen ik Sevilla kocht was ze 10 cm kleiner, minder bespierd en dunner dan haar 4 jarige zusjes. Toen ik haar op proef had was ze erg aan de diaree. Dat was natuurlijk niet zo gek, want ze kwam net van een 24 uurs-weideregime. Bij de keuring werd ze ontwormd en daarna elk half jaar. We gaven haar hooi in plaats van kuilgras en haalden haar van het krachtvoer af. Ze had in de winter wel last van water tussen het mesten in, maar de mest was wel ok. Ook moest ze rillen als ze nat regende, om dat te voorkomen kreeg ze een regendeken. Na de winter hielden de problemen op en kwam ze mooi op gewicht. Sevillas training begon en ze leerde een hoop, maar haar spieren ontwikkelden zich langzamer dan verwacht. Af en toe had sevilla buikpijn, was ze verkrampt of had ze een buikademhaling. Op haar dunne rug- en halsspieren kon ze me niet goed dragen en dus had ik geduld met rijden en trainden we lange tijd vanaf de grond. De winter begon en Sevilla kreeg weer hetzelfde problemen met haar darmen. Ik kwam er achter dat het hielp haar te laten grazen. Ik was blij dat het maart werd en sevilla weer de wei in ging. Ze werd dikker en glanste. We begonnen met rijden. In het najaar ging het erg goed. Ze liep eindelijk voorwaarts neerwaarts en ik kon meer gaan rijden en haar halsspier groeide snel. Maar met het einde van het weideseizoen begon het rillen en de diarre weer. Ik kon het niet langer aanzien en 1 december verhuiste ze naar een stal met jaarrond weidegang. Daar was ze veel relaxter, misschien zelfs een beetje te relaxt. De diaree ging over maar ze bleef wel rillen. Dus deed ik haar een winterdeken op. In de training werd ze steed sterker. Ze kreeg eindelijk een mooie hals. Maar in januarie ging het bergaf. Sevillas rug werd steeds holler haar ruggengraat werd zichtbaarder, haar vacht werd dof en ze viel af en ze wilde niet doorlopen. De met moeite getrainde spieren smolten net zo hard weg als de sneeuw in het weiland. Ik stopte met rijden, haalde haar deken weg en de rug werd rechter en minder gevoelig. Maar Sevilla bleef moe en ze bleef afvallen.
Dit was twee weken geleden de stand van zake. Ik piekerde me suf. Lag het aan de nieuwe stal, het weideregime, het kuilgras, het krachtvoer, het vele rijden, mijn zit, de barebackpad, de deken, of was ze misschien uitgegelden in de wei? Of was er iets anders aan de hand? uiteindelijk besloot ik dat de maat vol was en dat ik haar helemaal wilde laten nakijken om er achter te komen wat er nu echt mis was. Want zonder goede diagnose kun je wel van alles veranderen, maar het kan zowel goed als kwaad doen.
Het eerste wat we deden was mest inleveren. Toen moesten we een uur wachten. Pluis deed erg haar best om braaf te zijn, ook al was ze erg zenuwachtig en haar bewegingen verraadden dat ze af en toe even stoom af moest blazen. Dan maakte ze een woeste hoofdbeweging, duwde haar hoofd gefrustreerd tegen me aan of trok extra hard het hooi uit het het hooinet. En als ik even weg moest of de boxdeur dicht moest begon ze te hinniken en de weven. Dus bleven marion en ik gezellig bij haar met de boxdeur open. Eindelijk kwam de veearts. Na alles te hebben gehoord vertelde hij dat de mest had uitgewezen dat ze bloedwormen had. Op basis van mijn verhaal, lijkt het erop dat ze die bloedwormen al jaren heeft. Bloedwormen kapselen zich in de darmwand en daardoor helpen gewone ontwormingsmiddelen daar niet tegen. De wormenkuur die ik gebruikte doodde wel de losse wormen in de darmen maar niet de ingekapselde. Die ingekapselde wormpjes komen een paar maanden na het ontwormen en het weideseizoen massaal uit en daardoor hebben paarden met bloedwormen het in de winter heel erg moeilijk en zijn dan vaak mager en aan de diarree. Ik dacht ondertussen dat Sevilla geen wormen kon hebben omdat ik haar braaf ontwormde met ivermectine en dat haar darmproblemen niet van de wormen konden komen. En eigenlijk heeft niemand daaraan gedacht, zelfs de veeartsen die eerder kwamen en ik ernaar vroeg hebben zoiets niet bedacht.
We hebben sevilla gewogen en ze was maar 344 kg. Thuis heb ik haar ontwormd. Over 3 weken krijgt ze dan weer een mestonderzoek. Over zes weken volgt de volgende wormenkuur etc. Ondertussen gaan we ook kijken of ze zand in de mest heeft en krijgt ze een half jaar vakantie om aan te sterken. Want ontwormen vergt ook weer een hoop van haar darmen. Hopelijk hebben de wormen niet te veel schade aangericht en zijn haar darmen straks weer in staat haar voedsel goed op te nemen, maar dat is niet helemaal zeker. De tijd zal het leren. Ondertussen ben ik blij met de band die ik met pluis heb, want die is onverwoestbaar! Dat heeft onze reis vandaar weer bevestigd. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik dit nu weet. Hopelijk ben ik weer een stapje dichter bij een sterk en gezond paard.
Je moet natuurlijk wel even je haar goed doen voor de dokter
En ook nog even op de weegschaal!
Zo zien bloedwormen er uit in de mest. HEEEEEEL kleine rot-wormpjes dus!
Gisteren 
Gisteren 
Vorige week 
