Stilstaan, als een boom in de wind

Vandaag steeg ik op. Ik laat sevilla altijd even weglopen bij het krukje zodat ze daar niet over kan struikelen als ze gaat lopen draaien. Na afstand van de kruk te hebben genomen vraag ik haar stil te staan. Ik frommel wat aan mijn broek om haar te laten merken dat als ze blijft wachten ze straks een snoepje krijt. Ze houdt me goed in de gaten uit haar ooghoeken en begint dan te wachten. Ik ontspan, want ze staat als een huis. Ze staat ook in balans en recht. Zo sta ik een minuut stil. De wind waait bij vlagen en ik begin mee te wiegen. Met de wind mee naar links, als het hard waait en weer terug als het zacht waait. Het zijn milimeters. Maar sevilla wiegt met me mee, zonder te verplaasten of uit balans te komen. Ik probeer ook even naar voren en naar achter en dat gaat ook. Zo wiegen we even lekker samen in de wind en het is een van die mooiste momenten met pluis. Een nieuwe ervaring, verdere diepgang en dat terwijl ik alleen maar stil heb gestaan. We hebben genoeg geleerd vandaag. Ik ben klaar! Er zit niks anders op dan de magie van het moment te verbreken. Snoepje!