Eerste training, Deel II

We waren dus veilig in de bak aangekomen. Normaal zou je met een jong paard beginnen met freestylen. Freestylen wil zeggen dat je je met je paard in een afgesloten ruimte van zo'n 10 m doorsnee opsluit en het paard loszet en vervolgens met je lichaamstaal het paard laat versnellen en vertragen, de looprichting bepaald en aangeeft wanneer ze wel of niet in jouw gebied (het midden) mag komen. Maar we hadden de week ervoor Sevilla met veel moeite uit de paddock gevangen en dus leek het ons op dit moment nog niet zo'n goed idee om haar los te zetten. Sevilla kende mij nog niet zo lang en had dus ook nog niet zoveel vertrouwen in mij. De week ervoor, in de paddock, maakte ze steeds aanstalten om naar me toe te komen, maar op een meter of 2 a 3 besloot ze dan toch maar weer weg te lopen. Dus hielden we haar vandaag maar aan de leadrope. Eerst gingen we oefenen met halthouden en wegstappen en ook stappen naast mij op mijn tempo. Ik bleef daarbij naast haar lopen en ging stilstaan en schudde het touw voor haar ogen zodat ze van schrik ook stil ging staan, gaf haar een aai en zei dan braaf paard. In het begin moest ik er nog een beetje aan wennen dat je je paard zo duidelijk beloond voor ieder klein dingetje dat ze goed doet. Marion, mijn instructrice, kan uitbundig gaan staan juichen als een paard een achterbeen net wat beter neerzet. Een verschil wat je als nieuwkomer in de akademische rijkunst eerst niet eens opmerkt. Dan hoor je opeens keihard WAUW achter je en blijkt dat je iets goed hebt gedaan. Maar ik ben er wel achter dat het zowel mij als Sevilla een heel plezierig gevoel geeft als je alles positief benaderd. Eigenlijk ben ik na iedere training gewoon blij, want er is altijd wel iets wat ze beter deed dan anders. Ook al gaat de rest dan even niet, je haalt er altijd wel iets positiefs uit. Het is ook heel belangrijk dat je het het paard duidelijk laat merken als hij iets goed doet. Want stelje voor: Je wilt je paard iets nieuws leren en hij snapt je niet. Dan probeert hij eerst reactie a uit, dan reactie b en dan reactie c. Als jij hem dan niet laat merken dat reactie c goed was, weet hij de volgende keer nog niet wat de bedoeling nou is. Na het oefenen van het halthouden en wegstappen, ging ik met sevilla in het midden van de circel staan, om haar te leren wijken voor druk op de schouder en de achterhand. Ik moest haar daarvoor met de "bos leadrope" zachtjes tegen de schouder tikken. Na een keer of drie besloot Sevilla, maar voor die bos opzij te springen en dat was nou precies de bedoeling. Dus beloonden we haar en herhaalden dit aan de andere kant. Ze wist al wat er ging komen en reageerde meteen. Vervolgens tikte ik de bos tegen de zijkant van haar bil. Sevilla, vluchtte opzij en naar voren weg en begon rondjes te draven aan de leadrope. En toen was ik haar dus voor het eerst aan het longeren. Toen ze wat kalmeerde haalde ik haar naar me toe met de longe en beloonde haar weer. Toen ze gekalmeerd was lieten we haar wijken voor druk op haar andere bil. Ook daar reageerde ze weer goed op en dus was ik haar aan het longeren op de andere hand. Door haar de pas af te snijden leerde ik haar om om te keren. Zo had Sevilla in een avond al met 5 paarden uit de kudde van de hulpen kennis gemaakt. De achterliggende gedachte achter de kudde van hulpen is dat een paard in een kudde omsingeld is door 6 paarden. Een paard voor haar, een paard achter haar en aan iedere zijkant twee. Deze 6 paarden bepalen de richting van het paard in het midden. Tijdens de training van het paard kun je als ruiter deze 6 paarden tegelijk zijn, met je directe en indirecte teugelhulp, je statische en dynamische zit en je been. Daarover een andere keer meer. Ben je te nieuwschierig klik dan op deze link:

http://www.paardenbegrijpen.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=587&Itemid=131

Sevilla had vandaag kennis gemaakt met het voorste paard. Dit paard bepaalt wanneer ze moet vertragen, dat was mijn hand voor haar ogen. Ze had kennis gemaakt met de twee paarden die naast haar schouders liepen. Deze paarden bepalen, wanneer ze opzij moest met haar schouders. Dit was de leadrope op de schouder, waarvoor ze opzij was gesprongen. Ook had ze kennis gemaakt met de 2 paarden die naast haar achterhand liepen en bepalen wanneer haar achterhand opzij moest. Dat was de leadrope op de zijkant van haar billen. Ook had ze geleerd dat ze, met een beetje hulp van de longe, best naar me toe kon komen en dat ik trots op haar was en ze goed haar best had gedaan. Dat het de moeite waard was haar best voor me te doen, want dat ze dan een vriendelijk woord en een aai kreeg.