Rare fratsen

Het gebeurt me steeds vaker dat ik een paard aankijk en dat ik denk: he die wil wat van me. Ik snap niet helemaal hoe dat werkt. Zo liep ik gisteren de wei uit en de ponies waren allemaal voorin. Opeens dacht ik: he volgens mij hebben ze geen water. Ik ga kijken en inderdaad het water is op. Zaterdag dacht ik: he die kleine harry loopt maar te kauwen, dat bit zit hem niet lekker. En ja hoor, het bit zat binnenste buiten in zijn mond. Ook had ik al eerder gezien dat er iets met harry was en toen bleek dat hij mok had en dat kon je echt niet van een afstandje zien. Het is iets aan hun ogen iets aan hun doen, maar ik kan er niet echt de vinger op leggen. Wel is me duidelijk dat als je paard opeens anders doet, het niet zomaar is en je altijd even moet checken wat de reden ervoor is.

"Goethe over paarden en mensen"

Het boek dat ik uit de Bieb van Wageningse Universiteit heb opgevist over paarden in de literatuur, moet toch echt weer eens worden ingeleverd. Dat is maar goed ook, want er ligt nog een hele stapel boeken te wachten op mijn nachtkastje en wanneer kom je nu aan lezen toe als je 40 uur werkt en een paard hebt. Het enige moment is eigenlijk de woensdagavond, want dan heb ik mijn vrij van paardenavond. Gisteren dus de laatste bladzijdes gelezen van dit boek, dat overigens echt naar oud boek ruikt...

Maar voor het terug gaat nog een citaat! Goethe vond het paard het mooist als het niet aangetast was door de mens, dat vond hij overigens ook van mensen. Hij had een hekel aan ingesnoerde vrouwenlijven en gecoupeerde paardenstaarten. Hij vond ook het werken met paarden in een rijbaan de menselijke geest op een unieke manier goed doet. Maar zijn mooiste uitspraak wil ik letterlijk citeren:

"Menschen und Thiere verschmelzen in de Reitbahn dergestalt in Eins, dass man nicht zu sagen wuesste, wer denn eigentlich den andern erzieht."

"Mens en dier versmelten in de rijbaan op een dergelijke wijze, dat men niet met zekerheid kan zeggen wie nu eigenlijk wie opvoed."

"paardenkunst"

fotoreportage

Afgelopen week heb ik de spaanse rijschool bezocht in Wenen. Binnen mocht je helaas geen foto's maken. We hebben naast de paarden de stad bekeken. Omdat ik Wwenen al erg vaak heb gezien, besloot ik een fotothema te kiezen: zo veel mogelijk paarden beelden en fresco's op de foto zetten. Hierbij een kleine impressie:

"Paarden & Tango!"

O wat gaat de tijd toch snel en wat gebeurd er veel. Ik hou gewoon geen tijd over om mijn highlights te posten. Sevilla is alweer bijna een jaar bij me! Ik snap niet hoe dat nou opeens kan!?Maar goed een van de ervaringen dan nu:

Vorig weekend was ik jarig en in plaats van een kado kreeg ik een dagje levenkunst beurs voor mijn verjaardag van Birgit. Een heerlijk zweverige beurs in Driebergen. Ik vind dit soort kadootjes altijd veel leuker dan iets tastbaars. Zo kun je tenminste samen lol maken, van andere kado's moet je meestal in je eentje genieten. In de auto erheen zat ik vol met grappen en grollen over aura's en waarzeggers. We kwamen dan ook giechelend het terrein op....compleet in de verkeerde stemming... Maar al gauw waren we geboeid door al die filosofien. Hoewel we elkaar af en toe elkaar ook wel een dikke knipoog gaven. Na een uurtje stond birgit promotiekleding te passen en struinde ik even alleen langs een aantal kraampjes. Mijn oog viel op een man die zo uit de 18e eeuw het terrein op leek te zijn gestapt. Het was niet zozeer zijn kleding, maar zijn zachte houding. Ik denk dat ik de laatste weken iets te veel "pride en prejudice" heb gekeken. Anyways, de aardstralen duuwde me die kant op en ik dobberde maar eens mee. Al gauw was ik in gesprek over het tango dansen, zoals hij dat uitdraagt. En verdomd wat waren er een hoop paralellen tussen een danspaar en een paard-ruiter combinatie. Ik heb al vaak gehoord dat paardrijden net dansen is, maar ik begreep het nooit echt, realiseer ik me nu. Ik vroeg naar leiderschap en hij beschreef dat als volgt: "een paar kan alleen een geheel vormen als er een balans is tussen leiden en volgen. Als die balans goed is kun je je zelfs afvragen wie er nou leid. Hij legde zijn handpalm tegen die van mij en gaf op een vriendelijke manier druk, ik gaf van schrik mee. Hij zei: je bent nog een beetje terughoudend, helemaal waar, want die man is een wildvreemde. Maar als een goede vriend iets van je vraagt en je hebt er geen zin in dan geef je tegendruk, op een vriendelijke manier, zonder de ander te kwetsen. Dat is dus dansen. Na dit gesprekje was ik vastbesloten 's middags naar de workshop te gaan. Ik danste met 4 wildvreemden, allemaal totaal andere karakters en dus was de dans ook telkens compleet anders. Soms leidde iemand verlegen en onduidelijk, maar soms werd ik ook dominant geleid en werd er geen tegenspraak geduld. Het in de pas lopen ging net zo vanzelfsprekend als bij de paarden. Het bijzondere is dat je ook in de pas kunt volgen met je ogen dicht, terwijl je alleen contact hebt met elkaars handen. Nu snap ik ook dat als je goed voelt, je aan wenig genoeg hebt. Als je op je paard zit, kun je elkaar niet zien en dus moet een paard wel heel goed kunnen voelen wat je van hem wilt. Ik kon aan het einde alleen nog maar denken: "zo wil ik ook kunnen rijden"

Volgende lente ga ik op stal een workshop organiseren: 's ochtends dansen met mensen en 's middags dansen met je paard. Ik hoop dat Mr.&Mrs Tango

(zie ook: www.amordetango.nl) bij ons op stal willen komen lesgeven en ik ga zorgen dat we ook buiten muziek hebben, daarom moet het ook nog even wachten tot het zomerseizoen....maar to be continued.