Wintertijd

Het is weer even wennen die wintertijd. Het is nu echt niet meer mogelijk Sevilla door de week met daglicht te trainen. Het is nat, het waait en het is donker. Niet de ideale omstandigheden om in alle rust te trianen. Vorige winter, toen Sevilla beleerd werd, was het soms moeilijk om haar rustig te krijgen. De vertrouwensband was minder sterk dan haar vlucht- en kudde-instinct. Vooral als ik haar alleen trainde of als paarden de rijbaan verlieten, kon ze flippen. Zo ben ik de eerste keer dat ze stijgerde met mij op haar rug, omdat een paard wegging, bijna achterover geklapt. Ze was door mijn gewicht erg uit balans. Gelukkig had ik geen zadel. Ik liet de teugels los en zette af naar achter en zo gleed ik over haar billen, veilig achter haar op de grond. Nu het weer donker is, is het even wennen voor haar. In het begin was ik nog een beetje geirriteerd dat ze zich niet zo goed kon concentreren, maar toen dacht ik, kom op! Dit is waar je het mee moet doen. Dit is de oefening voor vandaag. Na een paar dagen gaat het toch alweer stukken beter. De afgelopen twee dagen ben ik expres in de bak gebleven toen de anderen weggingen. Ze keek wel, maar ik zei alleen "Je kunt dit, je bent een volwassen stoer paard." en "Kom op we gaan aan de slag". Zodra ze zich concentreerde prees ik haar de hemel in. Toen het lukte was ik weer zo blij en trots op mijn stoere merrie, die helemaal alleen in het donker trots door de bak draafde. WOW!