"Dag Pepper"

Van de week kwam ik er achter dat in December mijn oude verzorgpony Pepper is overleden. Pepper zag ik voor het eerst toen ik 11 was en was zogezegd mijn eerste grote ponyliefde. Tot mijn 16de reed ik met Pepper in de springles. In het begin nam ze iedere hindernis als een hertje, maar na verloop van tijd werd ze minder bang en leerden we samen de sprongen goed uit te meten. Op wedstrijden sprong ze megahoog en ging ze ontstellend hard. Menig wedstrijd kwam ik misselijk en met blaren op mijn vingers uit de ring, maar dan was ik wel een minuut sneller dan de rest en foutloos. Maar kleine meisjes worden groot en kleine ponies worden oud. Vorig jaar verhuisde Pepper naar een zorgboerderij, omdat haar kiezen eruit waren gevallen. Na een aantal maanden hield het leven daar voor haar in alle rust op. Peppie bedankt voor de mooie avonturen samen en de liefde die je me hebt gegeven! Je bent voor mij niet helemaal weg. Want als ik in Pluisjes ogenkijk zie ik een glimp van jou weerspiegeld in haar ogen!