De overeenkomst tussen Cowboys en Ridders...

Bij zowel ridders als cowboys had een paard een functie. Die functie was bij de ridders vechten en bij de cowboys veehoeden. Vechten doe je met een wapen en bij veehoeden heb je vaak een lasso in je hand. Dat betekent dat er maar een hand overblijft om je paard te besturen. Vandaar dat zowel bij het western rijden als bij de akademische rijkunst het doel is uiteindelijk met een hand te rijden, de linkerhand. Met de rechterhand kun je namelijk het beste mikken, omdat je daar een betere motoriek in hebt. (Die bij mij overigens altijd tekortschoot, vandaar dat ik het niet zo heb op balsporten...). Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst eenhandig gereden met Sevilla en dat beviel me erg goed. Ik moet toegeven dat ik me in eerste instantie een beetje gehandicapt voelde... Je moet eerst sowieso al die teugels op de juiste maat en op de juiste plek in die ene hand friemelen. Dan blijkt dat je ook nog je duim omhoog moest steken en de rest van de teugel naar voren toe in een boogje moet laten hangen. Nadat marion alles in mijn hand had gehangen had ik had zoiets van: Laat ik dit maar even niet meer loslaten, dan blijft het mooi zo zitten. In de rechterhand kwam dan het wapen (de zweep). Ik ging mooi half stuurloos op de volte rechtsom, maar gelukkig valt ze dan naar binnen dus bleven we dan min of meer op de volte. Je moet extra goed op je zit rijden, want je kunt niet meer met je hand corrigeren. Sevilla kwam heel mooi met haar hoofd omlaag en boog mooi in haar lijf op de volte. Toen gingen we van hand veranderen...dacht ik. Dat lukte dus mooi niet. Op de een of andere manier had ik het gevoel dat ik dan dus mijn teugels moest wisselen en alles voelde opeens zo omgekeerd. Dus afwenden ging wel maar dan gingen we toch weer rechtsom. We kwamen op het idee om Sevilla een beetje te helpen door de zweep langs haar rechterzijde richting hoofd te houden. Zodat ze begreep dat ze daar niet door kon en dus dan maar linksaf moest. Eenmaal op de linkerhand kon ik niet op de volte komen, maar wel hoefslag volgen. Op de lange zijdes reden we linksom travers en rechtsom schouderbinnenwaarts. Zo moest ze telkens haar zwakkere rechterachterbeen het meest belasten. Uiteindelijk ging dat best goed. Wel moet ik er goed op letten dat ik niet te vaak en te lang ophoudingen maak. Ik moet vraag en antwoord spelen met Sevilla. Ik vraag buiging met de teugel en laat dan weer snel los zodat ze kan reageren en met buiging en ontspanning. Ook Claudia heeft tijdens het weekend bij Bent Branderup voor het eerst met 2 teugels eenhandig gereden. Ik ben blij dat ik maar 1 teugel heb... Hieronder een plaatje van haar eerste stappen eenhandig. Van mezelf heb ik die helaas niet...

Clau en Os eenhandig!