Super-Pluis

Vandaag mocht sevilla weer naar de hoefsmid. Ze wordt "natuurlijk bekapt". Sevilla heeft een hoop moeten leren, sinds ze bij mij is en ook de hoefsmid was min of meer nieuw. Voor ik Sevilla kreeg kon ze niet goed voetjes geven en werd ze in de kudde effe snel bekapt. Toen ze voor het eerst haar eerste hoefsmid zag begon ze meteen te snuiven en maakte ze zich uit de voeten. Het was een lieve man, maar totaal niet Sevilla's type. Breed gebouwd en heel direct. Het bekappen ging niet goed en ze kreeg een praam op haar neus gezet. De tranen rolden over mijn wangen. Ik had er echt een heel slecht gevoel over. De keer daarop had Sevilla alleen nog maar meer angst. De hoefsmid had ook wel door dat ze bij mij braaf voetjes gaf en dat dit hem niet ging worden. Dus besloot ik iemand anders te vragen, een klein lief vrouwtje. Die veel minder direct is. Dat ging de eerste keer al wel beter, maar Sevilla bleef angstig. Dus besloten we haar een kalmeringspasta te geven, zodat we haar een keer in rust konden laten voelen dat we haar geen kwaad zouden doen. De keer daarop kreeg ze minder pasta. Vandaag dacht ik, na een goede ervaring met vreemdelingen die haar hoeven uitkrabden en zelfs een brave onverdoofde Sevilla bij de tandarts, dat het wel zonder verdovingspasta kon. Sevilla was zo braaf vandaag. Echt een opsteker! Ze bleef braaf staan, liep op de feiten vooruit door vast haar benen op te tillen en knabbelde wat aan het hooi en keek af en toe geintresseerd om of snuffelde aan de hoefsmid haar haar. Ze liep niet een keer de bok omver en zette zowel haar voor als achterbenen braaf op de bok. Af en toe wilde ze nog wel even gaan hangen op haar achterbenen. Maar ook dat gaat goedkomen in de toekomst. Het is wonderbaarlijk wat tijd en rust een paard goed kunnen doen!