Nieuwe trainingspony

Spotje slapend in de wei

Marion en Claudia hebben het doel om alle ponies van de edele ster bij te houden, zodat ze gezond worden en blijven, ze onze kinderen braaf willen dragen en ze ook hun ruiters iets kunnen leren. Dat is een hele klus want Marion heeft maar liefst 10 paarden. Daarom heeft marion me gevraagd om 1 pony een paar keer en in de week te trainen. Het is lastig voor mij om dit er nog eens bij te plannen, maar ik wil het toch proberen. Het gaat om de een na kleinste pony van stal, Spotje. Spotje is grijs gespikkeld en heeft het postuur en de maat van een Shetlander. Ik kan er dus duidelijk niet op rijden, maar dat maakt niet uit, want ik kan wel freestylen, longeren en aan de hand werken. Spotje snapt er allemaal nog niet zo veel van. Het eerste wat me opvalt is dat ze als je haar probeert weg te sturen, ze alleen maar meer naar je toe komt. Dit is natuurlijk niet handig met longeren. Ze komt letterlijk met haar schouder tegen me aan staan. Ik ben dus begonnen haar te leren wijken voor druk op de schouder. Met enorme lichaamstaal en letterlijk wegduwen krijg ik haar inmiddels op een afstand van een meter op de hoefslag. Ze snapt ook al een beetje het bijbehorende kommando OM! Als we een buitenwand hebben blijft ze wel aardig op haar plek, maar van de hoefslag af gaat dit nog niet helemaal goed. Ze doet wel heel braaf in stilstand haar hoofd omlaag en neemt stelling links en rechts aan. Als ik de lange zweep heb, blijft ze ook wel aardig aan de longe op de circel en doet ze braaf de overgangen van halt naar stap naar draf. En nu ben ik begonnen met het ondertreden van het binnenachterbeen. Dat vind ze vet moeilijk en dan gooit ze woest bokkend haar billen naar binnen, maar als de zweep dan blijft waar hij is bij het binnen achterbeen, geeft ze het op en doet ze toch maar een poging. Spotje heeft een heel dikke buik en heel dikke billen, dus daar moet nog wat afgetraind worden. Toch denk ik dat we een heel eind gaan komen samen. Ik zie al wel dat ze blij is mij en mijn brokjes te zien en ze is blij als ze eens een complmentje krijgt omdat ze iets goed doet.

Even wat vrije dagen voor Seviltje

De afgelopen dagen hebben we een hoop bijgeleerd. Ik ben veel meer gaan rijden en sevilla gaat heel goed aan de kant voor mijn bovenbeen en maakt zich mooi hol voor mijn kuit (in plaats van harder). Dat deze reacties is precies en goed doorkomen is echt nieuw voor mij. Zoals altijd als Sevilla iets nieuws kent is ze ook meteen erg enthousiast! Dus bij het minste of geringste reageert ze op de nieuwe hulp. Ik had zaterdag en zondag zin om wat te draven en galopperen, maar door het hoge tempo en de alertheid van sevilla kwamen mijn hulpen zo hard binnen dat ik er af en toe bijna naast stond. Door de nieuwe ontwikkelingen heeft ze het een beetje zwaar de laatste dagen. Aan het einde van elke training moet ze tandenknarsen. Dus heb ik besloten haar 3 dagen vrij te geven. Ik ga lekker met haar wandelen langs de weg of even wat spelen in de bak, want ze wil wel graag iedere dag wat Sanne-time. Maar even geen rijden of belasting op de volte. Dat kan nu prima, want de paardjes staan weer lekker op de weide. Als ik straks weer ga beginnen ga ik een timer op 30 minuten zetten zodat ik er niet te lang op kan blijven zitten en ga ik nog maar een trainingsvorm per dag doen. Nu begin ik vaak op de grond en ga dan pas rijden.

Zaterdag mocht ik ook nog voor publiek freestylen, want het was open dag. Sevilla vond het publiek wel spannend en was dus erg alert. Na afloop kreeg ik een bewonderend compliment dat mijn communicatie zo nihil is. Vond ik interssant om te horen, want hoewel mijn bewegingen niet groot zijn, is de overtuigingskracht vanuit mijn gevoel enorm groot en dus voelt het niet als kleine hulpen. Maar ik begrijp wel dat je bij mij maar weinig beweging "ziet". Ik wil eigenlijk dit jaar me ook nog wat verder ontwikkelen met het grondwerk. Eens kijken of ik wat in kan plannen?

Len(g)tebuiging

Met het rijden ben ik sinds de vorige les bezig met het lengtebuigen van sevilla op mijn zit. Het was echt een rare dag vandaag qua rijden. Eerst ging het voor geen meter. Ik moet mezelf dan echt 100.000 keer zeggen: het gaat je een keer lukken niet opgeven, het gaat je een keer lukken, buig buig buig. Dan gebeurt er een fractie van een seconde iets en net als ik denk JAAAA, dan is het weer weg. Ik zou het moment het liefst stilzetten, opvegen en veilig in een potje met een dekseltje stoppen, maar dat gaat dus niet. Heel krampachtig kreeg ik dus af en toe voor mekaar dat het heel even lukte. Sevilla wilde telkens van hand veranderen op de volte en ik liet haar haar gang gaan. Op een gegeven moment dacht ik: Ik moet toch effe een tikkie meer luisteren en onspannen en opeens, zat ik linksom op de volte, maar doordat we zo vaak waren gewisseld, was ik mijn orientatie kwijt. Voor mijn gevoel zat ik opeens linksom op een volte rechtsom. Sevilla's buik schommelde heen en weer met de achterbenen mee en ik voelde opeens de hele beweging. Het was zo raar. Ik wist echt niet meer wat achter en voor was of onder en boven. Even bekroop me het gevoel dat ik achterstevoren zat, of ondersteboven, of wat dan ook. Maar het gekke was, ik voelde opeens ook, of haar buik linksom of rechtsom schommelde, of omhoog in plaats van omlaag of, dat haar heupen vooruit of achteruit fietsten. En toen viel opeens een kwartje...want door te switchen tussen gewoon linksom of rechtsom mee te schommelen, kon ik bepalen of we linksom of rechtsom bogen. Zo dizzie-achtig reed ik een minuut of vijf dan weer linksom en dan weer rechtsom voltes en sevilla schoot keer op keer in de goede lengtebuiging. Zonder gedoe met teugels of wat krampachtig gedoe van mijn kant. En toen begon ze te tandenknarsen, want buigen dat is vet zwaar werk voor een paard. Ik wist dat ik er dus een eindje aan moest breien. Ik wist ook dat het maar zo weer een week kan duren voor ik dit gevoel weer terug kan vinden. O, wat zou ik het gevoel graag in een potje stoppen en aan iedereen laten zien en er af en toe even aan ruiken, zodat ik het gevoel terug kon halen....maar ja dat kan dus niet.

Pas de deux a la flamenco

Eindelijk heb ik de fotos van de pas de deux wedstrijd van twee weken geleden gekregen. Ik kon haast niet wachten om deze plaatjes te kunnen posten.

Weidepret!

Zaterdag was het dan eindelijk zover na lang wachten mochten de pluizie en haar ponyvriendjes eindenlijk weer de weide op! Vanaf nu blijven ze dag en nacht buiten tot het weer winter wordt.

Nobel mocht pas op zondag weer naar buiten omdat ze nog op de clinic was bij Bent. Maar wioe wat bewaard die heeft wat! En dus ging ook zij in getrekte draf de wei op!

Levade oefenen

Nu het zo goed gaat heeft pluizie besloten vast op de levade te gaan oefenen, maar dan wel eerst zonder belasting. Ik vind dat ze al goed diep in de hurken gaat en dat ze haar benen netjes onder haar lijf opvouwt.

We rijden!

De laatste periode hadden we weinig gereden. We hebben vooral aan de hand getraind om sevilla sterker te maken en dat heeft er toe geleid dat ze erg netjes op twee sporen loopt in de buiging en dat de binnenheup goed naar voren komt. Een hele vooruitgang dus. Nu de ergste kou weer voorbij is en ik een sterk paard heb is het tijd geworden om eens aan mijn rijkunst te gaan werken. Want omdat ik een drukken baan heb heb ik alleen tijd om Sevilla te trainen en is er van rijden dus maar weinig terecht gekomen het afgelopen half jaar. Dat is wel weer even frustrerend, want je wordt je bewust van zoveel irritante trekjes van jezelf op je paard. Je moet weer helemaal opnieuw beginnen. Na een paar pittige lesjes heb ik nu een mooi boodschappenlijstje aan puntjes waar ik op wil letten:

1) onderlijf ontspannen en in mijn paard laten zakken. Zodat we elkaar goed aanvoelen en de rug kunnen loslaten

2) binnenbeen als een pilaar op de grond zetten (recht omlaag) zodat sevilla eromheen kan buigen.

3) bovenlijf los en uitrekken om ruimte te maken voor rotatie van mijn bovenlijf.

4) Sleutelbenen openen en armen laten zakken.

5) Lichte aanleuning op beide teugels en knijpen met hand, hand laten waar hij is en ellebogen en duimen naar buiten openen.

6) ruimte geven in de teugel in het ritme van de voorbenen.

7) arrogante hoofdhouding

8) bovenlichaam op de volte naar binnen draaien.

Ik heb natuurliijk geen perfecte foto. Want ik kan dit nog nieta llemaal tegelijk. Maar ik heb wel een foto waarop je ziet dat ik het probeer: