Sanne & Sevilla

Een blog die beschrijft hoe ik (Sanne) de Pura Raza Espagnola merrie Sevilla (alias Pluis) opleid volgens de akademische rijstijl. We beginnen bij nul en wie weet waar we eindigen: "de weg is belangrijker dan het doel".

Wednesday, April 28, 2010


Nieuwe trainingspony

Spotje slapend in de wei

Marion en Claudia hebben het doel om alle ponies van de edele ster bij te houden, zodat ze gezond worden en blijven, ze onze kinderen braaf willen dragen en ze ook hun ruiters iets kunnen leren. Dat is een hele klus want Marion heeft maar liefst 10 paarden. Daarom heeft marion me gevraagd om 1 pony een paar keer en in de week te trainen. Het is lastig voor mij om dit er nog eens bij te plannen, maar ik wil het toch proberen. Het gaat om de een na kleinste pony van stal, Spotje. Spotje is grijs gespikkeld en heeft het postuur en de maat van een Shetlander. Ik kan er dus duidelijk niet op rijden, maar dat maakt niet uit, want ik kan wel freestylen, longeren en aan de hand werken. Spotje snapt er allemaal nog niet zo veel van. Het eerste wat me opvalt is dat ze als je haar probeert weg te sturen, ze alleen maar meer naar je toe komt. Dit is natuurlijk niet handig met longeren. Ze komt letterlijk met haar schouder tegen me aan staan. Ik ben dus begonnen haar te leren wijken voor druk op de schouder. Met enorme lichaamstaal en letterlijk wegduwen krijg ik haar inmiddels op een afstand van een meter op de hoefslag. Ze snapt ook al een beetje het bijbehorende kommando OM! Als we een buitenwand hebben blijft ze wel aardig op haar plek, maar van de hoefslag af gaat dit nog niet helemaal goed. Ze doet wel heel braaf in stilstand haar hoofd omlaag en neemt stelling links en rechts aan. Als ik de lange zweep heb, blijft ze ook wel aardig aan de longe op de circel en doet ze braaf de overgangen van halt naar stap naar draf. En nu ben ik begonnen met het ondertreden van het binnenachterbeen. Dat vind ze vet moeilijk en dan gooit ze woest bokkend haar billen naar binnen, maar als de zweep dan blijft waar hij is bij het binnen achterbeen, geeft ze het op en doet ze toch maar een poging. Spotje heeft een heel dikke buik en heel dikke billen, dus daar moet nog wat afgetraind worden. Toch denk ik dat we een heel eind gaan komen samen. Ik zie al wel dat ze blij is mij en mijn brokjes te zien en ze is blij als ze eens een complmentje krijgt omdat ze iets goed doet.

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home