Mond open?

Pluis hinnikend op de foto

Standbeeld van een paard met zijn mond open voor het parlement aan de ring in Wenen.

En iets verderop aan de ring in het museumkwartier, een paard met S kandare en een open mond aan een losse teugel

Van het weekend betrapte ik Sevilla op de camera met haar mond open. Ze stond namelijk te hinniken. Toen ik de foto's bekeek viel opeens een kwartje. Op veel klassieke beeldhouwwerken worden de paarden met de mond open afgebeeld. Als ze dan een kandare in hebben kon ik me nooit aan de indruk onttrekken dat kandares destijds kennelijk niet goed zaten....waarom zou het paard anders met zijn mond open op het standbeeld zijn afgebeeld. Echter ook op onbetuigde beelden staan de paarden afgebeeld met de mond open. Nu met die foto van sevilla naast de beelen realiseer ik me ineens dat de beeldhouwers dus een expressief hinnikend paard wilden laten laten zien. Het is prachtig want opeens kan ik die beelden niet alleen zien maar ook horen!? Hoewel vandaag de dag de ring van wenen gevuld is met autos, was die vroeger gevuld met rijtuigen. Destijds hoorde je dus gehinnik en het moet net geleken hebben of de bronzen paarden zelf hinnikten. Maar wat ook belangrijk is. Een mooi paard was destijds een paard dat zichzelf mocht uiten! Niet een paard wat met een nepexpressie en in alle stilte zijn dressuurproef liep. De paarden in de grand prix van vandaag de dag mogen niet afgeleid zijn. Ze mogen niet hinniken en ze mogen al helemaal niet uit eigen initiatief een capriool aan de proef toevoegen. Ik vond die capriool aan het einde van de proef tijdens de WEG in Kentucky het mooiste moment. Sommige mensen noemen het verzet en misschien was het dat ook. Maar misschien was het verzet tegen het niet mogen uiten van de paardeigen expressie. Ik vind dat het eigen initiatief van een paard de mooiste momenten oplevert en de Habsburgers waren het kennelijk met me eens.