Pirouettes en ge-appuyeer

Het vriest dat het kraakt. Gelukkig is de bak gesleept en dus redelijk glad, maar de bodem is hard en hier en daar ligt een karrespoor. We kunnen dus niet draven vandaag. Daarom besluit ik, maar eens wat dieper ingaan op de zijgangen in stap. We zijn een tijd geleden al begonnen aan de appuyementen (da’s niks meer dan een duur woord voor travers over de diagonaal). In de tussentijd hebben we prioriteit gegeven aan het voorwaarts neerwaarts gaan van sevilla en de lengtebuiging. Dat is inmiddels stukken beter en ik zit ook beter. Maar kan ik dat ook vasthouden in de zijgangen? Dat valt nog niet mee, want dan moet ik wel aan heel veel dingen tegelijk denken. Maar wie niet waagt die wint ook nooit. Dus we gaan het gewoon proberen. Mijn binnen(zit- en) been zorgt dat de buiging behouden blijft, dat wil zeggen dat het binnenachtebeen en heup voldoende naar voren komen en mijn buiten(zit en) been zorgt dat het buitenachterbeen en de buitenheup richting het binnenvoorbeen gaat. Ik moet die hulpen dus allebei geven en daarvoor moet ik recht op mijn paard zitten (beide (zit)benen kunnen belasten). Het heeft natuurlijk alleen zin been te geven op het moment dat de achterbenen in de lucht zijn. Dus geef ik om en om buiten- en binnenbeen en zithulpen. Ondertussen kijk ik strak over de diagonaal, waar je heen wil. Dat is best een heel gedoe en zowel pluis als ik moeten over elke stap 1 dikke seconde nadenken. Dus we gaan heel langzaam: linkerachterbeen……rechterachterbeen……linkerachterbeen……rechterachterbeen. Zo is het altijd als sevilla en ik iets nieuws leren. Eerst stapje voor stapje en dan komt de vloeiendheid vanzelf weer terug. Als ik op ¾ van de diagonaal ben. Besluit ik op een gegeven moment een ½ pirouette te proberen (da’s niks meer dan een duur woord voor travers op een hele kleine halve circel). Dus ik laat alles gelijk alleen richt ik mijn ogen (bovenlichaam) nu naar waar ik heen wil, de volte op… En hopla….pluis zet de pirouette keurig in. Nou dan kunnen we ook wel weer terug appuyeren over de diagonaal. We rijden alles op de binnenhoefslag, want dan zijn de appuyementen niet zo lang en pluis kleeft nogal aan de hoefslag. Dus dat scheelt een hoop gedoe aan het begin van de oefening. Aan het einde van de diagonaal doen we nog een stukje renvers de bocht door (da’s niks anders dan een duur woord voor rechter travers op de linker hand of linker travers op de rechterhand). En dan is het tijd voor uitbundig belonen en een rondje aan de lange teugel. Het is heel leuk nu een aantal oefeningen achter elkaar te kunnen rijden. Er zijn oneindig veel stapjes aan vooraf gegaan en nu komt alles weer samen. We moeten nog een hoop verbeteren aan deze oefening, maar dat kan nu het begin gemaakt is!

Zadel

Ik heb Sevilla nu 2 jaar en ze is 7.5 jaar oud. Andalusiers groeien lang door en zeker qua spierontwikkeling zal er nog een hoop gaan gebeuren met sevillas lijf. Maar de ergste groei is er uit. Ik heb sevilla beleerd met een bareback pad. Daar heb ik erg veel baat bij gehad. Je moet je paard echt vertrouwen en zal dus niets zo gauw overhaasten. Je gaat stevig en onafhankelijk zitten. Maar een bare back pad heeft ook nadelen. De voornaamste zijn dat er weinig drukverdeling plaatsvind over de rug van het paard. Je zitbeenknobbels drukken best hard in het paard, dat is fijn en tegelijkertijd ook niet fijn. Ook helpt een zadel je je balans te vinden en te houden. Stijgbeugel kunnen helpen als je paard plotseling zijwaarts wegspringt. Sevilla kan in 1 sprong 180 graden draaien op haar achterbenen. Als je ontspannen zonder te klemmen op een barebackpad zit (wat op zich de bdoeling is) ben je in zo'n geval reddeloos verloren. Nou vind ik van mijn kleine paardje afvallen op zich niet zo'n probleem. Meestal sta ik gewoon op mijn eigen benen op de grond en moet ik er erg om lachen en Sevilla ook. Omdat ik straks met sevilla alleen naar buiten wil wil ik toch 100% zeker zijn dat ik er niet af kukel. Want als ik haar dan loslaat loopt ze alleen door de wijde woeste wereld. Een zadel aanschaffen dus. maar dan moet ze wel eerst zadelmak zijn. Sevilla heeft 1.5 jaar geleden kennis gemaakt met een zadel en beugels zonder iemand erop. Daar was ze eigenlijk totaal stoicijns onder. Dus vorige week wat zadels van marion op haar rug gelegd om te kijken welke het mooiste lag en vooral ook er achter komen wat de verschillen zijn in ligging tussen zadels. Sevilla vond het allemaal best, want ze was veel te druk met hooi eten. Het boomloze zadel lag het beste. Qua druk en ligging lijkt dat ook het meest op een barebackpad. Dus de beugels eraf gehaald en naar de bak. Eenmaal in de bak een beetje gelongeerd en toen opgestapt. Ik dacht bij mezelf, volgens mij is er geen enkel verschil voor sevilla en dat bleek ook zo. Total geen reactie. Althans geen negatieve. Het viel me wel meteen op dat ze veel beter stil bleef staan en dat ze haar hoofd liet zakken. Ik vond dat het zadel erg goed lag en heb er omdat de bak zo slecht was maar een lekker buitenritje mee gemaakt. Ik voelde me ook meteen veel veiliger op straat. Gisteren bij de les van florien heb ik met het zadel gereden en ook zij vond dat het best goed lag. Ook al is het een beetje lang. Dus we gaan verder op zoek naar een iets korter zadel. Ik ga de komende tijd een aantal testzadels uitproberen om er achter te komen wat ons het beste ligt: engels, boomloos of klassiek. Wordt vervolgd.

Sevilla gaat verhuizen

Na veel wikken en wegen heb ik besloten dat sevilla per 1 december naar de Mariahoeve in Heelsum gaat verhuizen. Sinds ik Sevilla heb, heeft ze iedere winter last van diarree. Na veel gepuzzel kwam ik er achter dat de oorzaak hiervan het gebrek aan weidegang in de winter is. Bij weidegang beweegt het paard de hele dag en eet het paard de hele dag door. Een paard maakt alleen speeksel aan als het eet. Dit basische speeksel neutraliseert het maagzuur. Heel veel paarden hebben maagzweren omdat ze niet de hele dag door kunnen eten en het veel te zure maagzuur de maagwand aantast. Beweging stimuleert de activiteit van de darmen. Ook is het zo dat als de darmen een deel van de dag stilliggen dit de darmflora van het paard niet ten goede komt. Sevilla heeft 5.5 jaar dag in dag uit op de weide gestaan voor ze bij mij kwam. Ze kan zich helaas niet aanpassen aan een ritme zonder gras. Om dat op te lossen heb ik de afgelopen winter met haar aan de hand gegraast, maar die situatie is voor sevilla (de begrazingsperiode is voor haar te kort) en voor mij niet optimaal (het kost me heel veel tijd). Om te voorkomen dat ze langdurige schade oploopt gaat Sevilla nu verhuizen naar een stal waar ze het hele jaar door op een hele grote weide mag met een droge zandbodem en waar niet bemest wordt (land van natuurmonumenten). 's Nachts gaat ze daar wel op stal maar dan kan ze hooi eten. Ik hoop dat ze daar gauw weer gezond wordt. Voordeel voor mij is dat het sjiekdefriemel is (binnenbak en ze mesten voor me uit), het daar heel rustig is en het bos aan het weiland grenst. Ik vind het wel jammer om Sevilla weg te halen bij stal jochemsen, maar ik kom er natuurlijk nog vaak zat voor de edele ster.

'Het verhaal dicteert de vorm' harry mullisch

Gisteravond laat zat ik te kijken naar een praatprogramma. Het ging over Harry Mullisch. Hij heeft ooit gezegd: Het verhaal dicteert de vorm. Opeens dacht ik, zo is het met je paard ook. Ik kocht Sevilla als een onbeschreven blad. Ik vond het een mooi blad. Ik wilde er graag wat op schrijven. Ik wist ook hoe het blad er uit moest gaan zien als het af was. Maar ja toen moest ik dus gaan beginnen. In het begin wilde ik alles in een keer goed opschrijven, want anders moest ik dingen door gaan strepen en daar is het blad niet meer zoals je van tevoren bedacht had. Dus begon ik woord voor woord, maar al na de eerste zin had ik wat foutjes gemaakt. Dat vond ik heel erg. Na verloop van tijd leerde ik dat je ook laag over laag kunt schrijven. En dat je over de foutjes heen kunt schrijven, je hoeft het blad niet weg te gooien en met een nieuw blad te beginnen. Het is juist wel mooi als je dan uiteindelijk een mooier woord over je oude woord schrijft en je het oude woord nog kunt zien, want dan is het nieuwe woord extra mooi. Sommige zinnen liet ik nog open omdat ik niet precies wist hoe deze zin nu verder moest. Maar ik wist al wel hoe ik de volgende zin moest beginnen. Langzaam begon ook het uiteindelijke idee hoe het blad er uit moest zien te veranderen. De kern bleef bewaard, maar er werden meer details zichtbaar. Wat wil ik dat er op mijn uiteindelijke blad staat? Ik wil dat het blad, helemaal gevuld is met inkt, dat de inkt er helemaal in is getrokken en dat de voorkant helemaal zwart is en de achterkant ook. Waarom? Omdat dan de oorspronkelijke vorm weer precies zo is als het onbeschreven blad, alleen dan met al mijn inkt erin. Er is alleen een probleem, Sevilla is geboren als een zwart blad en zal uiteindelijk helemaal wit worden. Hieronder nog een plaatje van hoe het blad er nu uit ziet.

Echte liefde

Er is maar een ding fijner dan brokjes....knoeffeln