Pirouettes en ge-appuyeer

Het vriest dat het kraakt. Gelukkig is de bak gesleept en dus redelijk glad, maar de bodem is hard en hier en daar ligt een karrespoor. We kunnen dus niet draven vandaag. Daarom besluit ik, maar eens wat dieper ingaan op de zijgangen in stap. We zijn een tijd geleden al begonnen aan de appuyementen (da’s niks meer dan een duur woord voor travers over de diagonaal). In de tussentijd hebben we prioriteit gegeven aan het voorwaarts neerwaarts gaan van sevilla en de lengtebuiging. Dat is inmiddels stukken beter en ik zit ook beter. Maar kan ik dat ook vasthouden in de zijgangen? Dat valt nog niet mee, want dan moet ik wel aan heel veel dingen tegelijk denken. Maar wie niet waagt die wint ook nooit. Dus we gaan het gewoon proberen. Mijn binnen(zit- en) been zorgt dat de buiging behouden blijft, dat wil zeggen dat het binnenachtebeen en heup voldoende naar voren komen en mijn buiten(zit en) been zorgt dat het buitenachterbeen en de buitenheup richting het binnenvoorbeen gaat. Ik moet die hulpen dus allebei geven en daarvoor moet ik recht op mijn paard zitten (beide (zit)benen kunnen belasten). Het heeft natuurlijk alleen zin been te geven op het moment dat de achterbenen in de lucht zijn. Dus geef ik om en om buiten- en binnenbeen en zithulpen. Ondertussen kijk ik strak over de diagonaal, waar je heen wil. Dat is best een heel gedoe en zowel pluis als ik moeten over elke stap 1 dikke seconde nadenken. Dus we gaan heel langzaam: linkerachterbeen……rechterachterbeen……linkerachterbeen……rechterachterbeen. Zo is het altijd als sevilla en ik iets nieuws leren. Eerst stapje voor stapje en dan komt de vloeiendheid vanzelf weer terug. Als ik op ¾ van de diagonaal ben. Besluit ik op een gegeven moment een ½ pirouette te proberen (da’s niks meer dan een duur woord voor travers op een hele kleine halve circel). Dus ik laat alles gelijk alleen richt ik mijn ogen (bovenlichaam) nu naar waar ik heen wil, de volte op… En hopla….pluis zet de pirouette keurig in. Nou dan kunnen we ook wel weer terug appuyeren over de diagonaal. We rijden alles op de binnenhoefslag, want dan zijn de appuyementen niet zo lang en pluis kleeft nogal aan de hoefslag. Dus dat scheelt een hoop gedoe aan het begin van de oefening. Aan het einde van de diagonaal doen we nog een stukje renvers de bocht door (da’s niks anders dan een duur woord voor rechter travers op de linker hand of linker travers op de rechterhand). En dan is het tijd voor uitbundig belonen en een rondje aan de lange teugel. Het is heel leuk nu een aantal oefeningen achter elkaar te kunnen rijden. Er zijn oneindig veel stapjes aan vooraf gegaan en nu komt alles weer samen. We moeten nog een hoop verbeteren aan deze oefening, maar dat kan nu het begin gemaakt is!