Stap 1: Een gehoorzaam paard? Bodylanguage!

He paard, je loopt toch niet over me heen he? of toch wel...


He paard, je loopt van je leven niet over mij heen!

Nu Sevilla enigszins op haar gemak gesteld was, kon ik met een gerust hart gaan beginnen aan de haar verdere basisopleiding. De allereerste voorwaarde voor een akademisch paard is gehoorzaamheid. Een ongehoorzaam paard kun je niets leren, want een ongehoorzaam paard kun je niet vertrouwen. Een ongehoorzaam paard is niet ontspannen en kan dus ook nooit de juiste spieren aanspannen op jouw kommando, want al zijn spieren zijn door spanning aangespannen. Waarom is een paard wel of niet gehoorzaam? Een paard is een kuddedier. In een natuurlijke kudde zijn de jonge paarden niet de leiders, maar de oudere merries. Een jong paard heeft dus behoefte aan een leider. Jonge paarden zijn speels, onbezonnen, onhandig en een tikje roekeloos, maar ze zijn niet dominant. Ze hebben behoefte aan een leider. Als jij je als een betrouwbare leider opstelt zal het paard je met veel plezier volgen en gehoorzamen. Als een jong paard niet gehoorzaam is heb jij je dus niet duidelijk en betrouwbaar genoeg opgesteld. Het ligt echt niet aan het paard als hij niet gehoorzaamt, je bent gewoon zelf niet overtuigend genoeg. Je kunt alleen overtuigingskracht tonen als je: a) er zelf van overtuigd bent dat het paard je gaat volgen en b) je een duidelijk plan hebt. Hoe, wat, waar, wanneer en waarom ik iets moest vragen van Sevilla leerde ik van Marion. Ik leerde al gauw van voor de training een plannetje te maken. Maar dat in jezelf geloven, dat moest ik zelf doen. Je moet echt van binnenuit geloven dat het gaat lukken. Je hoeft maar een peipklein stemmetje in je hoofd te hebben, dat zegt dat het misschien wel niet lukt en ja hoor: een ongehoorzaam en afgeleid paard: Zo'n paard dat opeens een spook ziet buiten de bak, je moet ze contstant bij de les houden en je vooral zelf niet door die spoken laten afleiden. Jij moet meer aandacht eisen van het paard dan dat spook. Dat vraagt opperste concentratie van jezelf. Als ik met Sevilla bezig ben, dan is er alleen Sevilla, geen werk, geen publiek en geen zorgen. Ik zal echt niet tegen een muur lopen hoor, dat niet. Maar dat is nou zo lekker aan paardrijden. Het is alles of niets. Je moet even alles opzij zetten. Er is geen plek voor spanning, boosheid of verdriet. Als ik wil dat Sevilla stil staat, dan zet ik mijn voeten heel vast op de grond; alsof er magneten onder zitten, alsof nog geen wervelstorm me van mijn plek krijgt. Ik keer me even in mezelf en zet in gedacht Sevilla ook zo neer. Dat werkt super. Als ze dan zo stil staat en ik moet iets gaan doen, dan verslapt mijn aandacht soms, vanwege die handeling en dan gaat ze onherroepelijk lopen. The power of the mind: Het is moeilijk, het is abstract, het is magisch, het heeft niets met wetenschap te maken en als het lukt is het geweldig. Hoe het werkt? Ik denk dat het de kracht is van je onbewuste lichaamstaal. Wij mensen praten, we lezen lichaamstaal niet bewust, omdat we kunnen praten. Maar voor paarden is lichaamstaal net als praten, het is een taal, ze hebben niets anders. Ze kunnen lichaamstaal veel beter lezen dan wij, ze zien elk uitroepteken vraagteken en twijfelachtige bijzin.

Je kunt dus met je lichaamstaal zeggen:

hallo daar, wij staan nu in alle rust stil!

Je kunt ook zeggen:

Ik zou wel willen dat je stil staat, maar dat ga je nooit doen, he?!

Overigens werkt lichaamstaal feilloos bij mensen en dat zonder dat ze zich ervan bewust zijn, het is het ideale middel om je zin te krijgen. Wel oprecht en eerlijk gebruiken he?!