Waar ik van droom?

Marijke met Romanesque tijdens de clinic van Bent...gaaf!

In het kader van het thema dromen... Ik droom dat ik de piaffe kan met Sevilla en de levade en de passage. Zoem zoem... mocht dat toch ooit eens gaan gebeuren. Maar eerst maar eens die benen gewoon op de volte zien te krijgen en te houden (schud mezelf weer even wakker). Als ik helemaal in mijn paard zit en ik snap waar haar benen heen gaan is dat eigenlijk al dromen.

Wat zou ie nou dromen?

dagboek

Vorige week kwam ik weer vroeg op stal. De paarden waren nog niet op. Ik ging een duffe sevilla uit de wei ging halen. Naast Sevilla lag Spotje te dromen. Hij snurkte zelfs een beetje. Ik vroeg me af wat hij droomde... Vast dat hij de een of andere streek uithaalde met Sharon....

Temporegelen

Opleiding Sevilla

Vandaag weer verder met het verhaal over het beleren sevilla. Als je wilt lezen hoe Sevilla helemaal volgens de akademische rijkunst is opgeleid raad ik je aan te beginnen bij het oudste bericht en van onder naar boven de berichten te lezen. Soms staat er een nieuw berichtje tussen over Sevilla vandaag de dag.

Nu ik me niet meer voor Sevilla bevond was het opeens heel anders om het tempo te regelen. Ik kon nu met mijn hand "been" geven. D.w.z. dat ik kon drijven en wijken voor druk op de schouder en buik. Het remmen was opeens een stuk lastiger. De vinger voor Sevillas neus moest vervangen worden door rinkelen met de teugel (de ringen op de kaptoom rinkelen dan mee) in opwaartse richting. Want wij leren het paard dat een ophouding omhoog verzamelen betekend. Een ophouding naar je toe maak je eigenlijk nooit omdat je daarmee je paard ruimte in de hals wegneemt. het paard gaat dan met de neus achter de loodlijn lopen, buigt te veel in in zijn kaak hals overgang en dan komt de speekselklier die zich daar bevind klem te zitten. Het fijne van een kaptoom is dat je in tegenstelling tot een bit een paard zijn hoofd in alle richtingen kunt verplaatsen: naar voren/naar achteren, omhoog/omlaag en naar links en naar rechts. Dit is mogelijk omdat je eigenlijk aan een touwtje om het paard zijn neus alle kanten op kunt trekken en deze druk geeft gewoon de richting aan waarin je het hoofd wilt hebben. Met een bit daarentegen kun je eigenlijk niet goed richting aangeven. Je trekt altijd het bit door de mond heen en het is ook eigenlijk nooit duidelijk wat je wilt als je er aan trekt, behalve dan als je naar achteren trekt. Wat mij betreft doe ik het zo lang mogelijk zonder kandare, lijkt me een mooie uitdaging.

Paardengeluk, wakker worden in de wei! Op goede vrijdag ging ik lekker vroeg naar stal om met Sevilla een buitenrit te maken. De buitenrit was heerlijk; voor het eerst met zijn tweeen op pad. Best spannend maar Sevilla is zo'n dapper paard en het ging dus allemaal harstikke goed gaat. Ze moet soms effe kijken, maar gaat uiteindelijk overal kalm langs. Maar het mooiste moment van de dag waren de 5 minuutjes die ik 's ochtends naast haar heb zitten soezen in de wei: Geweldig, dat ze me zo vertrouwt dat ik naast haar mag zitten als ze zo kwetsbaar op de grond ligt te dutten. Daarvoor doe ik het allemaal!

2e Positie

Nu sevilla gewend was aan de kaptoom, was het tijd om het werken aan de hand uit te breiden. In de akademische rijkunst leer je het paard de oefeningen eerst aan terwijl je er naast loopt. Pas als het paard de oefening goed beheerst en deze oefeing het paard sterk heeft gemaakt ga je op je paard zitten om de oefening vragen. De reden hiervoor is dat het voor het paard zwaarder is om de oefening met een ballast uit te voeren dan zonder. Bijkomend voordeel is dat je vanaf de grond veel beter kunt zien of het paard de oefening goed uitvoert. Bij een jong paard dat op deze manier is opgeleid, is het bovendien makkelijker communiceren vanaf de grond. Voor het werken aan de hand is het van belang dat je een positie bevind vanaf waar je alle hulpen kunt geven. Dit is een andere positie dan waarin ik in eerste instantie Sevilla leidde. In eerste instantie liep ik bij het hoofd van Sevilla en Sevilla volgde mij. Ik hield de leadrope in de hand die zich direct bij het hoofd van Sevilla bevond. Dus linksom had ik het touw in mijn rechterhand en rechtsom had ik het touw in mijn linkerhand. Nu was het de bedoelling de teugel in de andere hand te gaan nemen, zodat de aan het paard grenzende hand vrijkomt om het paard "drijvende of wijkende"hulpen bij de buik of de achterhand te gaan geven. In feite hebben je handen dezelfde functie als bij het longeren of freestylen alleen sta je nu naast je paard. Je moet je hierbij realiseren dat je hulp sterker op het paard overkomt, naarmate je dichter bij je paard komt te staan. Om drijvende hulpen te kunnen geven moet je je lichaam verder naar achteren brengen. Je komt dus i.p.v. van bij het hoofd van het paard bij de schouder te lopen. Voor mij en Sevilla was dit allemaal nieuw. Dus het heeft ons allebei even gekost om de boel op elkaar af te stemmen. Sevilla vond het moeilijk om opeens de voorste te zijn. Immers een jong paard denkt dat hij een grasetend hoofd is en als dat hoofd voor mijn hoofd loopt is zij dus de voorste. Je moet het paard zoveel vertrouwen geven dat hij voorop durft te lopen. Sevilla was echter gewend achter mij aan te sluiten en probeerde dus met haar hoofd naar me toe te draaien, zodat ze kon gaan volgen. Daarnaast had ik de neiging me te veel naar Sevilla te richten in plaats in de looprichting. Onbewust gaf ik dus met mijn lichaam een haaks op sevilla staande richting aan en dreef ik haar van me af. Als je deze twee gegevens met elkaar kombineert sta je dus al gauw weer lijnrecht tegenover elkaar. Het was de kunst mijn nieuwe hand voor haar neus te houden en mijn lichaam, ogen en voeten in de looprichting te draaien. Daarbij moest ik niet struikelen en moesten Sevilla haar tempo aan mij aanpassen. Ik kan je garanderen dat dit een hoop gehannes oplevert in het begin. Hieronder wat typerende situaties:

Oude situatie, ik voorop met het touw in mijn linkerhand en Sevilla volgt.

Ik ben teveel naar Sevilla gericht en Sevilla wil kijken wat ik doe. Bovendien vang ik haar op voor stelling te vragen en niet door een tempo regelende ophouding omhoog te maken.

Sevilla richt zich naar mij en ik duik weg.

Goed naar voren gefocust, maar ik loop nog te veel voorop.

Inmiddels is het zo en dat is goed!

Gras gras gras!

Gisteren was het dan eindelijk zover. De paarden mochten weer de wei in. Sevilla nam een mooie sprint, maar binnen een minuut was ze alweer lekker aan het knabbelen. Toen ik haar later uit de wei haalde bleek dat ze het gras zo lekker vond dat ze er ook nog eens in had liggen rollen. Ze had mooie zelfs groene oogschaduw boven haar ogen!

Sevilla en Flicka nemen hun eerste happen GRAS!

Komt een paard bij de tandarts....

.

Vandaag is Sevilla voor het eerst bij de tandarts geweest. Omdat het allemaal nieuw was kreeg ze een spuitje. Met prikken was ze erg braaf. Eigenlijk had ze niet eens door dat ze geprikt werd. Na een paar minuutjes stond ze lekker te soezen. Eerst spoelde de tandarts de mond even schoon met water. Toen kreeg ze een speciaal halster om met een soort "krik"die je op de voortanden kunt zetten. Zo blijft de mond mooi open staan en kan de tandarts rustig naar de tanden kijken. Het gaat met name om de kiezen en die zitten achterin de mond. Sevilla had heel wat "haken" aan haar kiezen zitten. Ik mocht ook even voelen. Je voelt je eigenlijk net een leeuwentemmer, zo ver kun je je hand de mond insteken. Ik voelde inderdaad een hoop scherpe randjes. Ik kan me voorstellen dat het best vervelend eet of dat je daardoor als maar op je wang bijt. Ik voelde ook dat de bovenkiezen naar buiten toe afliepen en de onderkiezen naar binnen toe. Daartussen kan goed gemaald worden. Vervolgens werd en een lange stok met een vijl in Sevilla's mond gestoken en toen begon het raspen. Als je nog een goede workout zoekt: wordt paardentandarts! Het is echt harstikke zwaar werk volgens mij. Je staat er onhandig bij en je moet flink duwen en trekken. Wat wel grappig is, is dat je ook een zaag geluid hoort. Sevilla was harstikke braaf door de roes. Na ongeveer een kwartier afwissellend voelen en vijlen was het werk gedaan. Nog even spoelen en haar tanden kunnen er weer een half jaartje tegenaan. Als straks alles een beetje op orde is wordt ze een keer per jaar gevijld. Ik heb Sevilla op haar dooie gemakje naar de paddock gebracht waar ze lekker bij kon komen naast haar trouwe vriendin Flicka.

Voelen...

en Vijlen...

Gewenning Kaptoom

Inmiddels was het tijd geworden het freestylehalster te vervangen door een kaptoom. Op de neusriem van een kaptoom zitten drie ringen die glimmen en rammelen. De neusriem van een akademische kaptoom is van een soort fietsketting gemaakt en is dus veel zwaarder dan een halster. Bij gewennig aan kaptoom en barebackpad is het de bedoeling dat een paard eerst het dragen aanleert. Pas als ze dat heeft geaccepteerd ga je beginnen met de inwerking. Ik heb ruim de tijd genomen voor ieder klein stapje in haar ontwikkelling. Ik geniet van iedere ontwikkelling, het is ook wel bijzonder dat een paard in een korte tijd zo veel nieuwe indrukken kan verwerken en accepteren. Sevilla vindt die tijd fijn en accepteert daarom alles zonder verzet. Ik geloof dat we na een maand met de kaptoom zijn begonnen. Bij de introductie van de kaptoom ben ik als volgt te werk gegaan.

Ik heb eerst de kaptoom laten zien en Sevilla er aan laten ruiken en b heb ermee geschud zodat ze het rinkelen kon horen:

Toen heb ik heb ondersteboven op haar neus gelegd, Zodat ze hem kon voelen en zien, maar ik kon hem er ook weer ieder moment afhalen:

Omdat dit goed ging, heb ik hem heel even om gedaan, maar ik hield het kopstuk los vast. Sevil vond het allemaal wel best:

Toen heb ik een paar dagen de kaptoom omgehad met de training, maar met daaronder het freestylehalster. Sevilla droeg dus de kaptoom, maar voelde nog geen inwerking.