Cursusdag akademische rijkunst

Tijdens de vorige cursusdag kademische rijkunst was het thema balans. Balans begint bij vertrouwen en rust van de ruiter. Daarom begonnen we de dag met een schrikparcours. Bij een schrikparcour is het de opdracht aan de ruiter om uit te stralen dat dingen niet eng zijn. Makkelijk denk je want ik ben niet bang voor een paraplu of een bal. Maar meestal is de ruiter wel bang dat het paard gaat schrikken en dan denk het paard al gauw dat die verschrikte lichaamstaal van zijn baasje te wijten is aan al die nieuwe objecten. Dus je moet er op vertrouwen dat je paard je vertrouwd en overal zal volgens. Makkelijker gezegd dan gedaan hoor. Ons parcour: Vlaggetjes wapperden in de wind, er was een parapluie, balkjes en grote opblaasballen en een mooie houten plaat om overheen te lopen. Sevilla is natuurlijk een stierenvechterspaard en dus van nature nergens bang voor. Ze vond de meeste dingen dan ook reuze interessant. Het enige waar ze zich telkens weer een hoedje van schrok was de paraplu. Maar al met al super gedaan hoor Seviltje! Hieronder een mooie fotoreportage!

Sevilla: O gaaf hebben jullie die speciaal opgehangen omdat jullie mij zo fantastisch vinden?!

Hoei, Dat is schrikken!

Dat is een rare grasspriet, kun je die eten?

Zo in Spaanse draf over die bakjes! Wie durft nu nog te beweren dat een andalusier niet kan springen!

Zo nou heb ik wel een snoepje verdient!

Poe! Even bijkomen van al die nieuwe indrukken!