Spiegeltje, spiegeltje

Hier kun je goed zien hoe Sevilla bij mij spiegelt: Let op mijn en Sevilla's rechtervoorbeen, kijkrichting, lichaams- en hoofdhouding. (Overigens spiegelt ze hier niet in spiegelbeeld.)

Paarden spiegelen ook bij elkaar

Zoals ik in het vorige bericht heb beschreven is lichaamstaal de basis van de communicatie met je paard. Om Sevilla de basishulpen, stap, draf, halt en galop aan te leren en om haar in de goede richting te laten lopen, ben ik dan ook weer uitgegaan van lichaamstaal. Pas toen ze de lichaamstaal hulpen kende ben ik de woorden erbij gaan gebruiken. In de 2 weken die nu volgden ging ik keer op keer met Sevilla trainen in de circel. Soms gebruikte ik de leadrope als longeerlijn en soms gebruikte ik de leadrope als verlenging van mijn arm. Zowel ik als zij moesten nog veel leren. Het idee is dat een paard zich aan jou spiegelt. Als jij je lijf naar rechts draait doet het paard dat ook. Als jij gaat draven gaat het paard draven. Als jij je lichaam inbuigt, buigt het paard ook. Als jij vanuit de buiging in de goede galop aanspringt doet het paard dat ook. Als jij ontspant en vertraagd, gaat het paard langzamer. Tenslotte kun je het paard nog uitnodigen naar je toe te komen. In het begin duurt het even voor je paard reageert op deze hulpen. Maar als het paard de bevestiging krijgt dat zijn reactie goed is reageert het paard steeds soepeler en sneller. Dit doe je door het paard te belonen en niet opeens weg te jagen als je hem net uitnodigt om naar je toe te komen, maar de oefening netjes af te maken met een aai of een snoepje. Ik ben er ook van overtuigd dat het paard aan je houding kan zien of je tevreden en trots op hem bent, of niet. Dus soms is het niet eens nodig om te zeggen dat het paard iets goed doet. Maar de eerste keer dat een paard iets goed doet is het vaak wel verstandig het paard uitbundig te belonen. Dan onthoud hij extra goed dat wat hij deed goed was. Dit versnelt het leerproces van het paard. In het begin hadden Sevilla en ik nog wel eens een misverstand. Ik moest leren met ieder deel van mijn lichaam eenduidig aan te geven wat ik wilde. Bevond ik me te veel op hoogte van de voorhand van Sevilla, dan stopte ze en draaide om. Linksom liep ze liever niet te lang. Dus als ik daar maar een beetje te ver naar oren liep keerde ze gauw om en ging ze rechtsom lopen. Ook was ik nog wel eens de leadrope aan het oprollen en dan snapte ze er even niets meer van. Ook de grote van de hulpen, moets ik goed leren aanpassen aan haar. Sevilla is een erg gevoelig paard en dat wil ik graag zo houden. Dus ik probeer nooit meer te doen dan nodig is voor de gewenste reactie. Dit lijkt misschien tegenstrijdig met mijn eerdere opmerking waarin ik zei "beter te grote hulpen dan te kleine", maar als het paard je eenmaal begrijpt dan is het de truc niet te veel te doen. Gisteravond heb ik nog even met haar gefreestyled. Ik heb haar inmiddels een half jaar en freestylen is inmiddels soms net als dansen. Ik wissel de leadrope van hand. Sevilla wend af. Ik draai met mijn heup in en maak een mooie bocht alsof ik een zweefvliegtuig ben. Sevilla draait scherp om. Dan maak ik een "huppel" vanuit mijn heup in de goede galop. Sevilla springt weg in galop vanuit de stap als de bocht net af is en maait met haar voorbenen door de lucht. Een keer stijgert ze van blijdschap en maait door de lucht met haar benen. Geweldig!