Koud watervrees

Aan een ding heeft sevilla echt een hekel, nattigheid. Maar ja wat wil je ook ze is nu eenmaal een vuurpaard en dat gaat niet goed samen met water. Ze houd niet van afspuiten met koud water en niet van plassen en niet van een natte vacht. Als het herfst is en het regent en waait, wil ze natuurlijk toch naar buiten. Maar het is me al een paar keer overkomen dat ze met haar dunne zomervacht weer bibberend op stal kwam. Inmiddels let ik er dan ook goed op dat ze haar regenjas op zulke dagen aan heeft. Wat ze ook echt niet lekker vindt is als ik op haar rug ga zitten en de druppeltjes onder de barebackpad komen opeens op haar huid terecht. Dan zakt ze helemaal in elkaar en wil ze het liefst gaan liggen. Gisteren liep ik met haar naar het grasveld, maar eerst moesten we door een diepe plas. Ik sprong via het midden naar de overkant, zonder natte voeten te krijgen. Ik verwachte dat sevil wel zou blijven staan treuzelen en keek om. Op dat moment zag ik dat ze zich vanuit stilstand op haar achterbenen verhief, haar benen opvouwde en met een enorme sprong over de 2 meter brede plas heen vloog. Ik schrok me de pleuris, maar Sevilla deed haar hoofd omlaag en begon met droge voeten lekker te eten. Wat is het toch een grappig paard!